در مقاله قبلی (طب سنتی -بخش۹- شناخت حالات سودا- بخش۱) با نوع طبیعی چهارمین مورد از اخلاط چهار گانه طب سنتی یعنی سودا آشنا شدیم. در این مقاله به نقش طحال در کنترل سودا می پردازیم. با سالم یاب همراه باشید.
سودا داخل طحال شده و سه کار انجام می دهد:
۱- سپرز اندامی است که از سودا تغذیه می کند تا بتواند به حیات خود ادامه دهد.
۲- همه سودا به علت ماندن در سپرز، به خون در همه تن پراکنده نمی شود و اگر سپرز نباشد، اندام هایی که سودا برای تغذیه آن ها صلاحیت ندارد، از حالت اعتدال خارج می شوند و شخص به سرعت دچار بیماری می گردد. اگر راه سودا به طحال بسته شود و سودا با خون به همه بدن برسد رنگ پوست سیاه می شود و اگر سودایی فزون تر به مغز رسد، انسان دچار مالیخولیا( دیوانگی) می گردد یا اگر مقدار آن در قلب زیاد شود موجب مرگ خواهد شد.
۳- مقداری از سودا از سپرز به معده وارد می شود و از راهی که میان معده و فم المعده است، سر معده را قوی می کند و موجب اشتها در شخص می گردد. سودا باید به مقداری باشد که خون را قوی کند و با خون به اندام ها برسد و اندام ها از وی نصیب خویش ببرند و سپس به طحال رود و آنچه کار اوست انجام دهد، این حالت طبیعی است و هر چه از این مقدار فزون تر یا کمتر باشد، بیماری ایجاد می کند و غیر طبیعی است.
طب سنتی
تولید سودا بیشتر در فصل خریف می باشد که آن را به فارسی پاییز می گویند. در سال های کهولت و پیری از غم و از غذاهای سرد و خشک خصوصاً که با کارهای پر رنج و مشقت توام شود، نیز تولید می شود. مانند پیران و کسانی که کار فکری فراوان علمی داشته باشند که سودای آنان بسیار می شود و باعث ایجاد خون سیاه می گردد.
درباره این سایت